คว้าโอกาสให้ตัวเอง

           ในเดือนธันวาคม ช่วง 3-4 วันก่อนการสอบกลางภาคของชั้นป.4 ...แนนซี่เห็นประกาศรับสมัครการส่งภาพเขียน เข้าประกวดในโครงการมหกรรมศิลปะเด็กแห่งเอเชีย...สำหรับเด็กอายุ 6-12 ปี..หัวข้อ"นี่คือชีวิตของฉัน" โดยกำหนดให้วาด เรื่องราวในชีวิตประจำวัน 5 ภาพพร้อมเขียนคำบรรยาย....แนนซี่ถามน้ำหวานว่าอยากวาดภาพส่งประกวดไหม.....ในตอนแรก น้ำหวานปฏิเสธและบอกว่า คงมีคนเก่งๆส่งกันไปมากมาย..ส่งไปก็คงไม่ได้รางวัล...และเหลือเวลาอีกแค่ 5 วันก็หมดเขตการส่งผลงาน....ในขณะที่ต้องทบทวนหนังสือเพราะกำลังจะสอบอีกด้วย.......

   "น้ำหวาน...จำไว้นะลูก....เมื่อเรามีโอกาสดีๆในชีวิต ขอให้เราคว้าโอกาสนั้นไว้.ส่วนผลจะเป็นอย่างไร..ก็แล้วแต่คณะกรรมการ..ดีกว่าการที่เราไม่กล้าแม้แต่จะลองคว้าโอกาสนั้นไว้....เราจะมานั่งเสียใจทีหลัง..เพราะโอกาสดีๆ อย่างนี้ไม่ได้มีบ่อย..ไม่ได้จัดประกวดทุกเดือน..ปีหนึ่งจะมีการประกวดแค่ครั้งเดียว...แล้วยังไม่ได้ส่งไป จะรู้ผลได้อย่างไรว่าไม่ถูกใจกรรมการ...ไม่ได้รางวัลก็ไม่เห็นเป็นอะไร..ได้ลองฝีมือ..ถ้าได้รางวัล ก็แสดงว่า..วาดได้ถูกใจคณะกรรมการ..แถมได้เงินเป็นรางวัลอีกด้วยนะลูก"
       แนนซี่อธิบายให้ฟังอีกว่า..การตัดสินไม่ได้ขึ้นอยู่กับการวาดภาพอย่างเดียว..แต่จะพิจารณาจากความคิดสร้างสรรค์ที่สะท้อนให้เห็นความคิดที่แท้จริงของเด็กและการบรรยายภาพที่น่าประทับใจ  ซึ่งแนนซี่คิดว่า น้ำหวานน่าจะลองดู ...เมื่อน้ำหวานได้อ่านใบประกาศแล้ว จึงตัดสินใจจะวาดภาพส่งเข้าประกวด

                

                                 

     ในวันศุกร์-วันเสาร์ น้ำหวานปวดหัวและมีไข้ จึงยังไม่ได้ทบทวนบทเรียนหรือวาดภาพ....กว่าจะหายป่วยคือเช้าวันอาทิตย์ ..น้ำหวานรีบทบทวนบทเรียน สลับกับวาดภาพ...จนในที่สุด ภาพวาดและคำอธิบายเสร็จในเวลา สามทุ่ม....แนนซี่รีบส่งภาพไปทางไปรษณีย์ในเช้าวันจันทร์..ซึ่งคาดว่าคงจะถึงสถานที่รับใบสมัครในวันพุธซึ่งคือวันสุดท้ายของการรับสมัคร ส่วนกำหนดการตัดสินคือเดือนเมษายน ปี 2554 ซึ่งยังมาไม่ถึง
      ..ในการวาดภาพของน้ำหวานครั้งนี้...มีเวลาจำกัด..เพราะต้องทำให้เสร็จในวันเดียว ซึ่งแนนซี่ไม่ได้คาดหวังกับรางวัล...สิ่งที่แนนซี่ดีใจมากที่สุด...คือการที่น้ำหวานได้มีประสบการณ์และความกล้าที่ส่งผลงานเข้าประกวด ..น้ำหวานจึงได้รับรางวัลทันทีที่วาดเสร็จ.คือจุ๊บฟอดใหญ่หลายฟอดจากแนนซี่ ^_^