แรกๆ ....น้ำหวานก็ยังคิดไม่ออกว่าจะปั้นอะไรดี.....แนนซี่เห็นน้ำหวานปั้นเป็นกลมๆ 2 ลูกกับเส้นยาวๆ
"ปั้น งู กับซาลาเปา เหรอลูก.." แนนซี่ถามด้วยความเอ็นดู..
"แม่อ่ะ...ก็หนูยังไม่รู้นี่นา ว่าจะเริ่มยังไง....ไหนแม่บอกว่า จะเป็นครูศิลปะให้หนู....สอนหนูหน่อยสิคะ"
"ลองทำลวดลายดูก่อนมั๊ยลูก....กดซาลาเปาของหนูให้แบนลง.....ใช้ไม้จิ้มฟัน จิ้มๆเป็นลายตามใจชอบ....ไม่ยาก ลองทำดู"...น้ำหวานลองทำตามคำแนะนำ
" น่ารักดีนะคะแม่...หนูอยากเก็บไว้ .." แนนซี่ส่งกระดาษโน๊ตเล็กๆ ให้น้ำหวานเอาดินน้ำมันมาแปะไว้.....แล้วคิดว่าจะสอนปั้นอะไรต่อ
"อืม....แม่ก็ไม่ค่อยเก่งเรื่องปั้นหรอกนะจ๊ะ...แม่ไม่ได้จบด้านศิลปะมาโดยตรงนี่....ทำศิลปะทุกวันนี้ได้ ด้วยใจรัก.....แม่ว่า เริ่มจาก หนูอยากปั้นอะไร ก็นึกถึงสิ่งนั้น แล้วค่อยๆปั้น...ฝึกไปเรื่อยๆก็เก่งเองแหละจ้า"...แนนซี่สารภาพไปตามตรง เพราะไม่เก่งด้านการปั้น....แนนซี่ชอบวาดภาพ..ระบายสี ..หรือ..เย็บผ้าม่าน ปลอกหมอน มากกว่า.....
"แหม...นึกว่าแม่จะเก่งศิลปะทุกอย่างซะอีก"
"ไม่หรอกจ้ะ...น้ำหวาน แม่คิดว่า ไม่มีใครหรอกที่จะเก่งหมดทุกอย่าง....ต้องค่อยๆทำ ค่อยๆเรียนรู้น่ะ..."
แนนซี่เดินไปหยิบตาพลาสติกที่ซื้อมาไว้ทำศิลปะส่งให้ น้ำหวานติดเสร็จ ร้องออกมาเสียงดัง " น่ารักจริงๆเลยแม่...ป.ปลา ตากลม ของหนู"
"เฮ้อ....ทำเอง....ชมเอง....อย่างนี้ก็มีด้วย...." แนนซี่แกล้งว่าแต่แนนซี่ก็คิดเช่นนั้น.เพิ่มตาเข้าไป ปลาดูน่ารักขึ้นจริงๆ
ในวันต่อๆมา....น้ำหวานพยายามปั้นสัตว์ต่างๆ..เต่า...กระต่าย..และอื่นๆอีกมากมาย ปั้นๆ..รื้อๆ.ปั้นๆ....สุดท้ายก็พยายามปั้นอาหารญี่ปุ่นที่ชอบ....ทั้งกุ้งเทมปุระ....ข้าวห่อสาหร่าย........
.......และหลายเดือนต่อมา หลังเลิกเรียนวันหนึ่ง น้ำหวานก็ถือถาดโฟมดินน้ำมันจากชั่วโมงศิลปะมาโชว์
.......และหลายเดือนต่อมา หลังเลิกเรียนวันหนึ่ง น้ำหวานก็ถือถาดโฟมดินน้ำมันจากชั่วโมงศิลปะมาโชว์
"แม่ว่าหนูทำสวยไหม......เพื่อนๆชอบของหนูมากเลยล่ะ" น้ำหวานบอกด้วยความดีใจ..
แนนซี่อมยิ้มและยังไม่ทันตอบคำถาม น้ำหวานก็ตอบเอง
"แม่ยิ้ม....แปลว่าแม่ชอบ......เย้...เย้"
แนนซี่ยิ้มในคำพูดของน้ำหวาน เพราะมันเป็นความจริง ที่น้ำหวานทำศิลปะอะไรกลับมาโชว์ ก็มักถูกใจแนนซี่เสมอ..... ^_^
แนนซี่ยิ้มในคำพูดของน้ำหวาน เพราะมันเป็นความจริง ที่น้ำหวานทำศิลปะอะไรกลับมาโชว์ ก็มักถูกใจแนนซี่เสมอ..... ^_^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น