บ่อยครั้งในวันหยุด แนนซี่จะพาน้ำหวานไปบ้านพี่สาวซึ่งมีลูกสาววัย 6 ขวบและ 4 ขวบ....น้ำหวานจะแยกไปเล่นกับน้องๆ..ส่วนแนนซี่ก็จะนั่งคุยหรือไม่ก็ไปเดินดูต้นไม้ในสวนหน้าบ้านของพี่สาวซึ่งเป็นคนชอบจัดสวนมาก...หลังทานอาหารกลางวัน..พี่สาวของแนนซี่ขอให้ช่วยแยกขนาดก้อนหิน เพราะกำลังจะนำมาตกแต่งสวน....แนนซี่เห็นว่า บางก้อนน่าจะทำเป็นที่ทับกระดาษได้..จึงขอก้อนหินหลายก้อนกลับบ้าน...น้ำหวานแปลกใจที่แนนซี่นำก้อนหินกลับมาด้วย..แนนซี่บอก จะพาทำงานศิลปะ...น้ำหวานยิ้มดีใจ แต่ยังทำหน้างง ว่าก้อนหินจะเป็นงานศิลปะได้อย่างไร
"หยิบสีโปสเตอร์ออกมาให้แม่หน่อย...จานสี และพู่กันด้วยนะจ๊ะ"....แนนซี่บอก หลังจากทำความสะอาดก้อนหินเสร็จ .....
"วันนี้ เราจะวาดรูปบนก้อนหินกัน"
"มันเล็กจัง หนูวาดไม่ได้หรอกแม่..".
"ลองวาดก่อนได้ไหม.ลูก...ไม่สวยก็เอาไปวางที่ต้นไม้..สวยก็เอาไปขายให้พ่อ เป็นที่ทับกระดาษ ก้อนละ 5 บาท "....น้ำหวานฟังแล้ว..หัวเราะชอบใจ...
ออกมาอย่างที่เห็น...และยังไม่มีก้อนไหนได้ไปวางที่ต้นไม้...เพราะสวยหรือไม่สวย น้ำหวานก็เก็บไปขายให้พ่อได้เงินมา 25 บาท....น้ำหวานบอกว่าครั้งหน้า ต้องเก็บมาสัก 20 ก้อน
"ดีจังค่ะแม่...วันอาทิตย์หน้า เราไปบ้านคุณป้าอีกนะคะ"..น้ำหวานพูดและยิ้มอย่างมีเป้าหมาย
"ไม่ต้องไปหรอกลูก.อาทิตย์หน้า .น้องไม่อยู่บ้านน่ะ.คุณลุงพาไปเยี่ยมคุณยายที่ต่างจังหวัดจ้ะ มีคุณป้าอยู่บ้านคนเดียว"
"ไม่เป็นไรค่ะ.แม่..หนูไปเล่นกับก้อนหินก็ได้" ^_^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น